Har fayzli davraning to‘rida doim xushchaqchaq,
xushzabon o‘rning bilinsin.
Suhbatingdan bahra olsin insonlar
yo‘q bo‘lsang har qachon o‘rning bilinsin.
Ortingdan havaslar qilsin xaloyiq
sira ham nomingga toshlar otilmay,
Isming tilga olib eslasa do‘stlar
vaqtlar o‘tmay chunon o‘rning bilinsin.
Qadamning bosganda gulkirab yo‘ling
yuzingdan fayzlar sira tark etmay,
Do‘stlar diyoringga mushtoq bo‘liblar
sog‘insalar giryon o‘rning bilinsin.
Besh qo‘l ham barobar bo‘lmaydi sira,
bo‘ladi insonda turfa xatolar,
Hech bo‘lmasa birda xatoying aytib
shunda hamki «yomon» o‘rning bilinsin.
Hayotda hech kimsa bo‘lmoq malomat
o‘zimizdan qolsin sof tuyg‘u, nomlar,
Yaqinlar dardiga tasalli bo‘lsang
har dardlarga darmon o‘rning bilinsin.
Hech qachon ostona ortida qolma
doimo izzating bilsin jamiyat,
Bellingdan kuch ketib, yoshing o‘tsa ham
unut bo‘lmay hamon o‘rning bilinsin.
Vaqt kelib bandalik bajo keltirsang
tobuting suzsin go‘yo qo‘llarda,
Shu el-yurt haqqingga duo qilganda
yig‘lab chekib fig‘on o‘rning bilinsin.
Bekpoʻlat BAXTIYOR
“Jannatim-Onam” toʻplamidan. 2016-yil
